Χωρίς κατηγορία

Οι αθλητικές κακώσεις γόνατος αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα για όσους συμμετέχουν ενεργά σε αθλητικές δραστηριότητες. Η συγκεκριμένη άρθρωση είναι ανατομικά πολύπλοκη και δέχεται σημαντικές μηχανικές φορτίσεις, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη σε τραυματισμούς. Είτε πρόκειται για απότομες κινήσεις, είτε για παρατεταμένη καταπόνηση, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι δυσλειτουργία, πόνος και περιορισμός της κίνησης.

Το γόνατο αποτελείται από τρία βασικά οστά, τους σχετικούς συνδέσμους, τους μηνίσκους και μυϊκές ομάδες που το υποστηρίζουν. Οποιαδήποτε βλάβη σε αυτές τις δομές επηρεάζει άμεσα τη σταθερότητα και την ευχέρεια κίνησης. Οι κακώσεις μπορεί να είναι οξείες, όπως μια ρήξη χιαστού ή μηνίσκου , είτε χρόνιες, όπως η τενοντίτιδα που αναπτύσσεται από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση. Η σωστή τεχνική στην άσκηση, η κατάλληλη φυσική κατάσταση και η πρόληψη μέσα από μυϊκή ενδυνάμωση είναι απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Οι συνηθέστεροι τραυματισμοί περιλαμβάνουν ποικίλες καταστάσεις, με διαφορετικό βαθμό σοβαρότητας και ανάγκη για εξατομικευμένη αντιμετώπιση. Οι ρήξεις συνδέσμων, οι βλάβες μηνίσκου, τα διαστρέμματα και οι φλεγμονές στους τένοντες είναι μεταξύ των πιο διαδεδομένων.

Συχνότερες μορφές τραυματισμού

Οι βλάβες στο γόνατο λόγω αθλητισμού διαφέρουν ανάλογα με το είδος του αθλήματος, την ένταση της άσκησης και το επίπεδο της προετοιμασίας. Ορισμένες είναι αποτέλεσμα οξέων κινήσεων, ενώ άλλες προκαλούνται από χρόνιο στρες στην άρθρωση.

Τυπικές κακώσεις περιλαμβάνουν:

• Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, με συνοδό πόνο, οίδημα και αίσθημα αστάθειας.
• Ρήξη μηνίσκου, που εκδηλώνεται με μπλοκάρισμα και αδυναμία πλήρους έκτασης.
• Κακώσεις Πλάγιων συνδέσμων, μετά από στροφικές κινήσεις ή άμεση πρόσκρουση.
• Τενοντίτιδα επιγονατιδικού τένοντα, που εμφανίζεται κυρίως σε άλτες και δρομείς.

Η σωστή αξιολόγηση των συμπτωμάτων και η έγκαιρη διάγνωση καθορίζουν την πορεία αποκατάστασης.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο

Η πιθανότητα τραυματισμού στο γόνατο αυξάνεται όταν δεν τηρούνται βασικές αρχές προπόνησης και πρόληψης.

Οι κυριότεροι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι:

• Έλλειψη προθέρμανσης και διατάσεων.
• Κακή τεχνική σε κινήσεις ή άλματα.
• Μυϊκή ανισορροπία, κυρίως σε τετρακέφαλο και μηριαίους.
• Χρήση ακατάλληλων παπουτσιών ή εξοπλισμού.
• Προηγούμενοι τραυματισμοί, χωρίς πλήρη αποκατάσταση.

Η πρόληψη περιλαμβάνει σωστή καθοδήγηση, ενδυνάμωση, εργονομική υποστήριξη και σταδιακή επανένταξη στην άσκηση.

Συμπτώματα που συνοδεύουν τις αθλητικές κακώσεις γόνατος

Οι τραυματισμοί του γόνατος εμφανίζονται με χαρακτηριστικά σημάδια που δεν πρέπει να αγνοούνται. Η πρώιμη αναγνώριση επιτρέπει την αποφυγή επιπλοκών και την έναρξη της σωστής αγωγής.

Τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν οξύ ή σταδιακό πόνο, οίδημα, δυσκαμψία, αίσθημα αστάθειας ή “κλείδωμα” της άρθρωσης. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής δυσκολεύεται να φορτίσει το πόδι ή νιώθει το γόνατο να «φεύγει». Αυτά τα σημεία απαιτούν άμεση διακοπή της δραστηριότητας και ιατρική αξιολόγηση.

Διαγνωστικές μέθοδοι

Η διάγνωση των αθλητικών κακώσεων γόνατος βασίζεται στη συνδυασμένη χρήση κλινικών δοκιμασιών και απεικονιστικών εξετάσεων. Ο ορθοπαιδικός αξιολογεί την κίνηση και τη σταθερότητα της άρθρωσης και προχωρά σε εξετάσεις όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Οι κυριότερες διαγνωστικές τεχνικές είναι:

• Μαγνητική τομογραφία, για πλήρη αποτύπωση των συνδέσμων και μηνίσκων.
• Ακτινογραφία, για αποκλεισμό καταγμάτων ή οστεοχόνδρινων βλαβών.
• Υπέρηχος, για εντοπισμό φλεγμονών ή συλλογής υγρού.

Η σωστή διαγνωστική προσέγγιση εξασφαλίζει στοχευμένη και αποτελεσματική θεραπεία.

Πώς αντιμετωπίζονται οι αθλητικές κακώσεις γόνατος;

Η θεραπεία των κακώσεων γόνατος εξαρτάται από το είδος και τη σοβαρότητα της βλάβης. Ήπιες κακώσεις αντιμετωπίζονται συντηρητικά, ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική παρέμβαση.

Η συντηρητική αγωγή περιλαμβάνει ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη αγωγή, παγοθεραπεία και φυσικοθεραπεία για μυϊκή ενδυνάμωση. Όταν πρόκειται για ρήξη χιαστών ή εκτεταμένες βλάβες μηνίσκου, η αρθροσκοπική χειρουργική αποτελεί τη σύγχρονη λύση, με λιγότερο τραυματισμό και ταχύτερη ανάρρωση. Η επιτυχής αποκατάσταση απαιτεί συνεργασία με εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή και πιστή τήρηση του εξατομικευμένου πλάνου θεραπείας.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος διαθέτει εκτενή εμπειρία στη διάγνωση και θεραπεία τραυματισμών του γόνατος, όπως ρήξεις χιαστών, μηνίσκων και άλλες αθλητικές κακώσεις. Ως Διευθυντής Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Κάτω Άκρων στην Ευρωκλινική Αθηνών, εφαρμόζει σύγχρονες και στοχευμένες τεχνικές αποκατάστασης, εξασφαλίζοντας άμεση κινητοποίηση και ταχύτερη επιστροφή στη δραστηριότητα. Επικοινωνήστε μαζί του για προσωποποιημένη φροντίδα υψηλού επιπέδου.

Το μούδιασμα στα χέρια είναι μια κατάσταση με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή  κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων υποχωρεί από μόνο του μετά από ένα χρονικό διάστημα. Όμως, σε κάποιες άλλες το μούδιασμα ενδέχεται να επιμένει και να περιορίζει τον ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Τι ορίζεται ως μούδιασμα στα χέρια;

Το μούδιασμα(αιμωδία) περιγράφεται ως μια αίσθηση μυρμηγκιάσματος ή αίσθηση καψίματος, η οποία συνοδεύεται και από απώλεια αίσθησης της αφής. Ανάλογα με την αιτία που το προκαλεί ενδέχεται να εμφανιστεί στο ένα ή και στα δύο άκρα, περιλαμβάνοντας κάποια ή και όλα τα δάκτυλα.

Πόσο ανησυχητικό είναι το μούδιασμα στα χέρια;

Εάν το μούδιασμα χαρακτηρίζεται από παροδικότητα, δε συντρέχει λόγος ανησυχίας, αφού μπορεί να οφείλεται σε κακή στάση σώματος (π.χ. πλάκωμα χεριού κατά τη διάρκεια του ύπνου). Απεναντίας, εάν και εφόσον εμφανίζεται συστηματικά και συνοδεύεται από συμπτώματα όπως αδυναμία του άκρου, τότε χρήζει διερεύνησης.

Ποια είναι τα αίτια που ενδέχεται να το προκαλέσουν;

Το πιο συχνό αίτιο μουδιάσματος στα χέρια είναι η υπέρχρησή τους ή η κακή στάση σώματος που ενδέχεται να προκαλέσει την πίεση κάποιου νεύρου. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μούδιασμα υποχωρεί άμεσα με ξεκούραση ή αλλαγή στάσης σώματος, ευνοώντας με τον τρόπο αυτόν την αιμάτωση της περιοχής.

Εάν το μούδιασμα των άκρων οφείλεται σε συγκεκριμένη παθολογία, τότε αυτή ενδέχεται να προέρχεται από κάποια ορθοπαιδική ή νευρολογική πάθηση. Ειδικότερα, εάν συνοδεύεται από ζάλη και έντονους πονοκεφάλους, τότε ο ασθενής θα πρέπει να αναζητήσει άμεσα ιατρική βοήθεια.

Μερικοί ακόμη παράγοντες που έχουν ενοχοποιηθεί για την εκδήλωση μουδιάσματος στα άκρα είναι οι κάτωθι:

• Συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή
• Έλλειψη βιταμίνης Β12
• Νευρολογικές ασθένειες (π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας)
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Εγκεφαλικό
• Σύνδρομο Raynaud κ.ά.

Ποιες ορθοπαιδικές παθήσεις προκαλούν μούδιασμα στα χέρια;

Στη πλειονότητα των περιστατικών το μούδιασμα στα χέρια προκαλείται από την πίεση νεύρων στο πάσχον άκρο.

Η συχνότερη πάθηση που υποκρύπτεται πίσω από το μούδιασμα στα χέρια είναι το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Το συγκεκριμένο σύνδρομο προκαλείται εξαιτίας της πίεσης του μέσου νεύρου. Χαρακτηρίζεται κυρίως ως σύνδρομο υπέρχρησης, όμως μπορεί να προκληθεί μετά από τραυματισμούς του καρπού ή από κάποια φλεγμονή.

Δεύτερη σε συχνότητα είναι η ωλένια νευρίτιδα, η οποία χαρακτηρίζεται από την εκδήλωση φλεγμονής του ωλένιου νεύρου στον βραχίονα. Το ωλένιο νεύρο ελέγχει πολλούς από τους μύες του άνω άκρου και παίζει σημαντικό στην εκτέλεση πολλών κινήσεων.

Τέλος, το μούδιασμα στα χέρια ενδέχεται να είναι απόρροια του αυχενικού συνδρόμου. Παρόλο που το αυχενικό σύνδρομο επηρεάζει κυρίως τον αυχένα, μπορεί μεταξύ άλλων να ευθύνεται και για την εκδήλωση μουδιάσματος στα άκρα.

Ποια άλλα συμπτώματα ενδέχεται να το συνοδεύουν;

Η συμπτωματολογία που ενδέχεται να συνοδεύει το μούδιασμα στα χέρια εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία που το προκαλεί. Πιο συγκεκριμένα, τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι:

• Αδυναμία του άκρου
• Πόνος
• Αίσθημα ψύχους
• Εκδήλωση οιδήματος
• Μούδιασμα μερικών ή όλων των δακτύλων

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση της υποκείμενης αιτίας που οφείλεται για την εκδήλωση μουδιάσματος στα χέρια, εκτός από την κλινική εξέταση από έναν έμπειρο ορθοπαιδικό, περιλαμβάνει απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις. Τις περισσότερες φορές οι ασθενείς υποβάλλονται στις παρακάτω εξετάσεις:

• Αιματολογικός έλεγχος
• Ηλεκτρομυογράφημα
• Μαγνητική τομογραφία
• Triplex αγγείων κ.ά.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την αντιμετώπιση του μουδιάσματος στα χέρια;

Η αντιμετώπιση του μουδιάσματος στα χέρια εξαρτάται από τη θεραπεία της υποκείμενης αιτίας που είναι υπεύθυνη για την εκδήλωσή του. Η θεραπεία εκλογής μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική. Ειδικότερα, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ανάπαυση και τροποποίηση δραστηριοτήτων, φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία και τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα. Απεναντίας, η χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων που προκαλούν μούδιασμα στα χέρια εστιάζει κυρίως στην απελευθέρωση του νεύρου που πιέζεται.

Εάν εμφανίζετε μουδιάσματα στα χέρια, επικοινωνήστε άμεσα με τον έμπειρο Ορθοπαιδικό Χειρουργό Ελευθέριο Ι. Ζαμπάκο. Ο έμπειρος Ορθοπαιδικός μετά την κλινική εξέταση θα αποφανθεί σχετικά με το εάν το μούδιασμα είναι απόρροια κάποιας ορθοπαιδικής πάθησης. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.

Tι ορίζεται ως οστικό οίδημα;

Το οστικό οίδημα είναι μια οστική βλάβη κατά την οποία υγρό από τα τριχοειδή αγγεία των οστών συσσωρεύεται στον μυελό των οστών. Θα λέγαμε ότι είναι κατι σαν μελανιά μέσα στα οστά. Ο μυελός των οστών βρίσκεται στα περισσότερα μακρά οστά και είναι ένας σπογγώδης ιστός που περιέχει βλαστοκύτταρα. Ο ιστός αυτός γεμιζει τις οστικές δοκίδες, οι οποίες ενδέχεται να ραγίσουν λόγω της συχνής καταπόνησης, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί υγρό στο εσωτερικό τους.  Μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα σημεία του σώματος όμως συνήθως εμφανίζονται στα ισχία, στα γόνατα και στους αστραγάλους και τα μετατάρσια.

Πώς μπορεί να προκληθεί ένα οστικό οίδημα;

Το οστικό οίδημα μπορεί να προκληθεί εξαιτίας πολλών παραγόντων, όμως η πιο συχνή αιτία πρόκλησής του είναι η  επαναλαμβανόμενη καταπόνηση της περιοχής που εντοπίζεται. Η υπερβολική χρήση ενός σημείου του σώματος προκαλεί φθορές στα οστά, κάτι που έχει ως συνέπεια το ράγισμα των οστικών δοκίδων (κάταγμα κόπωσης).  Εκτός από τη συνεχόμενη καταπόνηση, ένα οστικό οίδημα μπορεί να προκληθεί και από άμεσο τραυματισμό (π.χ. πτώση).

Επίσης, το οστικό οίδημα ενδέχεται να προκληθεί και από τα παρακάτω αίτια:

• Οστεοπόρωση
• Οστεοαρθρίτιδα
• Λοιμώξεις οστών
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Διαταραχές στην παροχή αίματος – Άσηπτη οστική νέκρωση
• Έλλειψη βιταμίνης D

Ποιοι είναι πιο επιρρεπείς στην εκδήλωσή του;

Ενδέχεται να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε, όμως ως προς το φύλο το ανδρικό φαίνεται να είναι πιο επιρρεπές. Επίσης, μεγαλύτερες πιθανότητες να εκδηλώσουν οστικό οίδημα έχουν οι αθλητές. Ειδικότερα, πιο συχνά εντοπίζεται σε αθλητές των οποίων η αθλητική δραστηριότητα περιλαμβάνει άλματα και στους μαραθωνοδρόμους.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται;

Το οστικό οίδημα παρουσιάζεται με έντονα συμπτώματα που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν από τους ασθενείς. Βασικό του σύμπτωμα είναι ο έντονος πόνος που μπορεί να εκδηλώνεται είτε κατά την άθληση είτε κατά την ανάπαυση. Ο πόνος συνοδεύεται από τα παρακάτω συμπτώματα:

• Ευαισθησία κατά την ψηλάφιση
• Οίδημα
• Μώλωπες
• Εκδήλωση μουδιάσματος
• Περιορισμός εύρους κίνησης
• Δυσκαμψία στις γειτονικές αρθρώσεις

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση του οστικού οιδήματος δεν πραγματοποιείται εύκολα και ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν εξαιρετικά έμπειρο ορθοπαιδικό. Αυτό που κάνει τη διάγνωση αρκετά δύσκολη είναι το γεγονός ότι η συμπτωματολογία του μοιάζει σε μεγάλο βαθμό και με άλλες παθήσεις (π.χ. αρθρίτιδα).

Μετά τη λεπτομερή λήψη του ιστορικού του ασθενούς και την καταγραφή των συμπτωμάτων του ακολουθεί κλινική εξέταση της πάσχουσας περιοχής. Κατά την κλινική εξέταση ελέγχεται εάν υπάρχει και ενδοαρθρική συλλογή υγρού ή στοιχεία λοίμωξης. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με τη διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας και ενδέχεται να ζητηθούν και αιματολογικές εξετάσεις, κυρίως για τον αποκλεισμό αυτοάνοσων νοσημάτων ή λοιμώξεων.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την αντιμετώπιση του οστικού οιδήματος;

Η πλειονότητα των ασθενών με οστικό οίδημα ανταποκρίνεται θετικά στα συντηρητικά μέτρα. Ειδικότερα, η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τα κάτωθι:

• Ανάπαυση
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων
• Βάδιση με βακτηρίες
• Παγοθεραπεία
• Χορήγηση παυσίπονων και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
• Ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με ασκήσεις ενδυνάμωσης
• Πρόσληψη βιταμινών C και Κ μέσω συμπληρωμάτων διατροφής
• Θεραπεία PRP( έγχυση πλάσματος εντός του πάσχοντος οστού)

Εάν τα συντηρητικά μέτρα δεν αποδώσουν καρπούς, τότε είναι απαραίτητη η χειρουργική αποκατάστασή του. Εφαρμόζεται ο τρυπανισμός του οστού στο σημείο εκδήλωσης του οστικού οιδήματος. Η μέθοδος του τρυπανισμού πραγματοποιείται ελάχιστα επεμβατικά ή αρθροσκοπικά και με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η αιμάτωση της περιοχής, αποσυμπιέζοντας έτσι το οίδημα.

Εάν εμφανίζετε συμπτώματα οστικού οιδήματος, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν έμπειρο ορθοπαιδικό. Ο έμπειρος Ορθοπαιδικός- Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο κατάλληλο της πάθησης που αντιμετωπίζετε. Επικοινωνήστε τώρα μαζί μας για να κλείσετε το ραντεβού σας.

Tι είναι η πελματιαία απονευρωσίτιδα;

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα- ή «πτέρνα του δρομέα» είναι μια πάθηση των κάτω άκρων κατά την οποία η πελματιαία απονεύρωση δηλαδή ο συνδεσμος που συγκρατεί την καμάρα του ποδιού εμφανίζει φλεγμονή. Είναι αρκετά συχνή και αποτελεί την πιο συχνή αιτία εκδήλωσης πόνου στην πτέρνα. Ενδέχεται να εμφανιστεί στον καθένα και είναι αρκετά επώδυνη, όμως πιο επιρρεπείς είναι οι αθλητές, και κυρίως οι δρομείς.

Ανατομικές πληροφορίες

Η πελματιαία απονεύρωση βρίσκεται στο κέντρο της πελματιαίας περιτονίας και είναι ένας εξαιρετικά ισχυρός σύνδεσμος. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της πτέρνας με τα δάκτυλα και στηρίζει την ποδική καμάρα. Εκτός από τη συγκράτηση της καμάρας, η πελματιαία περιτονία συμβάλλει και στην απορρόφηση των κραδασμών.

Ποια είναι τα αίτια εμφάνισής της;

Το βασικό αίτιο εμφάνισης της πελματιαίας απονευρωσίτιδας είναι η συχνή και επαναλαμβανόμενη καταπόνηση της ποδοκνημικής, κατατάσσοντάς τη στα σύνδρομα υπέρχρησης. Εκτός από τη συστηματική καταπόνηση, τα αίτια που συμβάλλουν στην εμφάνισή της είναι τα κάτωθι:

• Παχυσαρκία
• Βάδιση ή άθληση με ακατάλληλα ή φθαρμένα υποδήματα
• Λανθασμένη τεχνική άθλησης
• Πολύωρη ορθοστασία
• Συχνή χρήση ψηλοτάκουνων παπουτσιών
• Ανώμαλο βάδισμα
• Κοιλοποδία
• Πλατυποδία
• Συγκεκριμένες αθλητικές δραστηριότητες (π.χ. μπαλέτο)

Συνήθως εμφανίζεται μόνο στο ένα πόδι, όμως αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς μπορεί να εμφανιστεί ταυτοχρόνως και στα δύο πόδια.

Ποια είναι συμπτωματολογία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας;

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα εκδηλώνεται με έντονο πόνο κοντά στην πτέρνα. Σε αρχικά στάδια ο πόνος αυτός είναι ήπιος και από πολλούς ασθενείς χαρακτηρίζεται περισσότερο ως σφίξιμο. Επιπλέον, ο πόνος είναι εντονότερος τις πρωινές ώρες μετά το ξύπνημα και υποχωρεί σταδιακά μέσα στην ημέρα. Τέλος, ενδέχεται να εκδηλωθεί δυσκαμψία του πάσχοντος σκέλους, ιδίως μετά από παρατεταμένη ανάπαυση, και οίδημα.

Πελματιαία απονευρωσίτιδα & Διάγνωση

Αρχικά, ο θεράπων ορθοπαιδικός προχωρά στη λήψη του λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς και στην καταγραφή των συμπτωμάτων του. Εν συνεχεία, κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης αναζητά κλινικά ευρήματα που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη πελματιαίας απονευρωσίτιδας. Η τελική διάγνωση προκύπτει μέσω απεικονιστικών εξετάσεων(π.χ. μαγνητική τομογραφία). Ο απεικονιστικός έλεγχος δίνει μια πλήρη εικόνα της πελματιαίας περιτονίας και συνήθως πραγματοποιείται για τον αποκλεισμό αρθρίτιδας ή καταγμάτων.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την πελματιαία απονευρωσίτιδα;

Η θεραπεία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας θα πρέπει να εφαρμοστεί μετά τη διάγνωση, αφού αν μείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια κατάσταση. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, εκτός από τον έντονο πόνο, ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως για παράδειγμα στα γόνατα.  Στο 90% των περιπτώσεων η πελματιαία απονευρωσίτιδα αντιμετωπίζεται με συντηρητική θεραπεία. Ειδικότερα, η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων και αποφυγή αυτών που καταπονούν την πελματιαία απονεύρωση
• Παγοθεραπεία
• Διατάσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας
• Χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
• Χρήση ειδικών πάτων
• Έγχυση κορτικοστεροειδών
• Θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες (PRP)

Η θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες PRP είναι μια σύγχρονη θεραπεία που εξασφαλίζει εξαιρετικά αποτελέσματα. Η έγχυση βιολογικών παραγόντων βοηθά στην ανάπλαση της πελματιαίας απονεύρωσης που φλεγμάνει, ανακουφίζοντας με αυτόν τον τρόπο άμεσα τον ασθενή.

Εάν τα προαναφερθέντα μέτρα δεν ανακουφίσουν τον ασθενή, τότε η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη. Η χειρουργική αντιμετώπιση δεν είναι συχνή, καθώς τα συντηρητικά μέτρα είναι αρκετά.

Πελματιαία απονευρωσίτιδα: Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την εκδήλωσή της;

Η εφαρμογή των παρακάτω μέτρων συμβάλλει σημαντικά στην πρόληψη, αποφεύγοντας την εκδήλωση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας. Ειδικότερα:

• Χρήση κατάλληλων παπουτσιών τόσο στην καθημερινότητά μας, όσο και κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
• Διατήρηση ενός υγιούς βάρους.
• Αποφυγή πολύωρης ορθοστασίας.
• Τακτικές διατάσεις στις γάμπες και στο κάτω μέρος των ποδιών μετά την άθληση.
• Σταδιακή αύξηση της έντασης της αθλητικής δραστηριότητας.
• Σε ασθενείς με πλατυποδία προτείνεται η χρήση ειδικών πάτων.

Εάν αντιμετωπίζετε οποιαδήποτε ορθοπαιδική πάθηση, επικοινωνήστε άμεσα με τον Ορθοπαιδικό Χειρουργό και Τραυματολόγο Ελευθέριο Ζαμπάκο. Κλείστε το ραντεβού σας για να λάβετε εξατομικευμένη διάγνωση και στη συνέχεια την κατάλληλη θεραπεία για το ορθοπαιδικό σας πρόβλημα.

Με τον ιατρικό όρο «υγρό στο γόνατο» αναφερόμαστε στην κατάσταση όπου συσσωρεύεται μεγάλη ποσότητα αρθρικού υγρού στην άρθρωση. Είναι μια αρκετά συχνή κατάσταση και προκαλείται λόγω συγκεκριμένης αιτιολογίας. Η διάγνωση της αιτιολογίας που προκαλεί το υγρό στο γόνατο πρέπει να γίνει από έναν έμπειρο Ορθοπαιδικό, ο οποίος στη συνέχεια θα προχωρήσει στο σχεδιασμό του θεραπευτικού πλάνου.

Τι είναι το αρθρικό υγρό;

Το αρθρικό υγρό είναι ένα παχύρευστο υγρό που υπάρχει μεταξύ των αρθρώσεων και συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία τους. Ο ρόλος του είναι να προστατεύει τα οστά, αποτρέποντας την τριβή τους, όταν οι αρθρώσεις πραγματοποιούν κάποια κίνηση. Αποτελείται από υαλουρονικό οξύ, λουμπρικίνη, πρωτεϊνάσες και κολλαγενάσες και σε φυσιολογικές συνθήκες θα πρέπει να υπάρχει μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού στις αρθρώσεις. Πιο συγκεκριμένα, η ενδεδειγμένη ποσότητα του αρθρικού υγρού είναι 7-10 cc και εκτός από την εύρυθμη λειτουργία της άρθρωσης περιέχει θρεπτικά συστατικά για την άρθρωση του γόνατος.

Υγρό στο γόνατο: Αίτια πρόκλησης

Η αυξημένη συγκέντρωση αρθρικού υγρού οφείλεται είτε σε κάποια παθολογική κατάσταση, είτε είναι απόρροια κάποιου τραυματισμού. Ειδικότερα, η αυξημένη παραγωγή υγρού ενδέχεται να οφείλεται σε:

• Εξάρθρημα επιγονατίδας
• Διάστρεμμα γόνατος
• Κάταγμα γόνατος
• Ρήξη μηνίσκου
• Ρήξη (πρόσθιου) χιαστού
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Αρθρίτιδα γόνατος
• Ουρική- Ψευδοουρική αρθρίτιδα
• Χονδροπάθεια επιγονατίδας
• Σηπτική αρθρίτιδα
• Κύστη Baker
• Νόσος Osgood-Schlatter

Ποια συμπτώματα μπορεί να εμφανίζει η συσσώρευση υγρού στο γόνατο;

Η υπερσυσσώρευση αρθρικού υγρού στο γόνατο προκαλεί έντονο οίδημα στην περιοχή του γόνατος. Το οίδημα προκαλεί με τη σειρά του δυσκαμψία του γονάτου, τόσο κατά την έκταση, όσο και κατά την κάμψη του. Επιπροσθέτως, το υγρό στο γόνατο, εκτός από δυσκαμψία, προκαλεί έντονο πόνο, ευαισθησία κατά την αφή και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.

Πώς γίνεται η διάγνωση του υγρού στο γόνατο;

Η διάγνωση της αιτίας που προκαλεί τη συγκέντρωση υγρού στο γόνατο είναι πρωταρχικής σημασίας για τη θεραπεία. Η διάγνωση συνήθως πραγματοποιείται συνδυαστικά κατόπιν λήψης του ιστορικού του ασθενούς και της κλινικής εξέτασής του. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων για τη λεπτομερή απεικόνιση της πάσχουσας περιοχής.

Υγρό στο γόνατο & Θεραπεία

Η θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση του υγρού στο γόνατο εξαρτάται από το υποκείμενο αίτιο που το έχει προκαλέσει. Ανάλογα με την αιτία πρόκλησης μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητικά μέσα ή με χειρουργική επέμβαση.

Σε γενικές γραμμές, τα μέτρα συντηρητικής αντιμετώπισης περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

• Ανάπαυση του πάσχοντος μέλους
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων
• Αποφυγή σκαλοπατιών
• Παγοθεραπεία
• Χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
• Επίδεση του γόνατος
• Αφαίρεση αρθρικού υγρού με παρακέντηση
• Έγχυση υαλουρονικού οξέος και κορτικοειδών ουσιών στην άρθρωση

Όλα τα παραπάνω μέτρα θα πρέπει να συνοδεύονται από ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας. Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας στοχεύουν κυρίως στην ενδυνάμωση των μυών και των τενόντων πέριξ του γόνατος, για να παρέχουν καλύτερη στήριξη στην άρθρωση.

Από την άλλη, σε περιπτώσεις προχωρημένης αρθρίτιδας, καταγμάτων και ρήξεων μηνίσκου, η χειρουργική μέθοδος είναι μονόδρομος. Ειδικότερα, οι ρήξεις μηνίσκου και πρόσθιου χιαστού, καθώς και τα εξαρθρήματα επιγονατίδας αντιμετωπίζονται με την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο της αρθροσκόπησης. Οι ασθενείς με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα γόνατος υποβάλλονται σε ολική αθροπλαστική γόνατος και ανακουφίζονται άμεσα από τα συμπτώματα αυτής.

Τέλος, οι ρευματολογικές παθήσεις, όπως για παράδειγμα η ρευματοειδής αρθρίτιδα  ή η ουρική- ψευδοουρική αρθρίτιδα, αντιμετωπίζονται με τη βοήθεια ρευματολόγου.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός και Τραυματιολόγος Ελευθέριος Ζαμπάκος είναι εξαιρετικά έμπειρος και στόχος του είναι να εκπαιδεύεται και να εστιάζει στις νέες ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές για την αντιμετώπιση των ορθοπαιδικών ζητημάτων. Εάν αντιμετωπίζετε συμπτώματα που ίσως υποδηλώνουν υγρό στο γόνατο, επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε το ραντεβού σας.

O πόνος στο ισχίο είναι ένας συχνός πόνος, όμως είναι αρκετά βασανιστικός για τους ανθρώπους που τον βιώνουν. Μπορεί να θεωρηθεί και ένας από τους βασικότερους λόγους που οι άνθρωποι επισκέπτονται έναν ορθοπαιδικό.

Το ισχίο μας συμμετέχει καθημερινά σε πολλές δραστηριότητές μας, όπως το περπάτημα και το τρέξιμο ή ακόμη και το σήκωμα βάρους. Ο χόνδρος του ισχίου είναι σημαντικός και καταπονείται αρκετά, αφού απορροφά όλους τους κραδασμούς που υφίσταται το πόδι. Επίσης, το ισχίο είναι αρκετά ελαστικό, αφού επιτρέπει μεγάλες και μικρές κινήσεις. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, το ισχίο καταπονείται καθημερινά και αυτή η καταπόνηση σταδιακά μπορεί να οδηγήσει στη φθορά του.

Πόνος στο ισχίο: Αίτια

Ο πόνος στο ισχίο μπορεί να εμφανιστεί ως σύμπτωμα λόγω ποικίλων παραγόντων αλλά και παθήσεων. Μερικές από τις βασικούς παράγοντες πρόκλησης του πόνου στο ισχίο αναλύονται παρακάτω:

1. Τενοντίτιδα Ισχίου: Πρόκειται για τη φλεγμονή που παθαίνουν οι τένοντες του ισχίου. Εκδηλώνεται με πόνους στους γοφούς κατά το ανεβοκατέβασμα σκάλας και με δυσκαμψία του ποδιού μετά από συνεχόμενη ανάπαυση. Η τενοντίτιδα ισχίου μπορεί να προκληθεί από έντονη άσκηση ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις του ποδιού, είτε κατά την εργασία, είτε κατά την άθληση.
2. Αρθρίτιδες: Η οστεοαρθρίτιδα ισχίου είναι από τις πιο συχνές αιτίες εκδήλωσης πόνου στην περιοχή αυτή. Πόνο μπορούν να προκαλέσουν η ουρική και μετατραυματική αρθρίτιδα, αλλά και η ρευματοειδής, που χαρακτηρίζεται από δημιουργία φλεγμονών στις αρθρώσεις μας.
3. Κήλες: Ο πόνος στο ισχίο μπορεί να προκληθεί από κήλες και πιο συγκεκριμένα από κάποια βουβωνοκήλη. Σε αυτή την περίπτωση μαζί με τον πόνο στο ισχίο συνυπάρχει κάποιο εξόγκωμα στη βουβωνική περιοχή και η αίσθηση τραβήγματος στην περιοχή της κήλης.
4. Κατάγματα ισχίου: Τα κατάγματα ισχίου, όπως είναι λογικό, προκαλούν πόνο στο ισχίο. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα, αφού λόγω της οστεοπόρωσης τα ισχία τους είναι αρκετά εύθραυστα.
5. Σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης: Όταν το ισχίο προσκρούει συνεχώς κατά τη διάρκεια των κινήσεών του πάνω στη λεκάνη, σταδιακά θα μειωθεί η λειτουργικότητά του και θα προκληθεί πόνος.
6. Νοσήματα του αίματος: Κάποια νοσήματα, όπως η δραπανοκυτταρική αναιμία, ίσως προκαλέσουν πόνο στο ισχίο.
7. Γυναικολογικά ζητήματα: Στο γυναικείο πληθυσμό, ο πόνος στο ισχίο ίσως οφείλεται σε γυναικολογικά θέματα, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη ενδομητρίωσης.

Περπάτημα και πόνος στο ισχίο

Αν ο πόνος προκαλείται από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, τότε το περπάτημα είναι από τις καλύτερες μορφές άσκησης. Αυτό συμβαίνει γιατί το περπάτημα ενισχύει τη ροή του αίματος μέσα στον χόνδρο του ισχίου. Επίσης, με το περπάτημα η περιοχή ενδυναμώνεται και ο πόνος υποχωρεί.

Θεραπεία

Πριν την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας, ο θεράπων Ορθοπαιδικός πρέπει να έχει προσδιορίσει την αιτία πρόκλησης του πόνου στο ισχίο. Η κάθε περίπτωση απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση. Συνήθως προτείνεται ανάπαυση του ισχίου και η λήψη φαρμακευτικής αγωγής με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη χάπια. Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι αναγκαία και η χειρουργική επέμβαση, αν ο ιατρός σας το κρίνει αναγκαίο.

Αν πονάτε επίμονα στο ισχίο, η επίσκεψη σε έναν εξαιρετικά έμπειρο ορθοπαιδικό είναι μονόδρομος για την περαιτέρω διερεύνηση του προβλήματός σας. Ο πόνος στο ισχίο, αν και συχνός, μπορεί να κρύβει κάτι επικίνδυνο για τη μελλοντική λειτουργικότητα μιας εξαιρετικά σημαντικής άρθρωσης, του ισχίου μας.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος, με εξειδίκευση στην Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική, βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία  για τον πόνο στο γόνατό σας. Επικοινωνήστε με τον ιατρό για την επίλυση των αποριών σας σχετικά με τον πόνο στο ισχίο σας

Τι είναι οσφυαλγία;

Η οσφυαλγία είναι η κατάσταση κατά την οποία εμφανίζεται πόνος χαμηλά στη μέση και είναι γνωστή και με τον όρο «λουμπάγκο». Είναι μια κατάσταση εξαιρετικά συχνή, αφού υπολογίζεται ότι το 80% των ανθρώπων θα εμφανίσουν συμπτώματα οσφυαλγίας κάποια στιγμή στη ζωή του. Ο πόνος που εκδηλώνεται στην οσφυαλγία μπορεί να είναι οξύς ή όχι, απότομος ή σταδιακός.

Είδη οσφυαλγίας

Τα είδη στα οποία διακρίνεται η οσφυαλγία είναι δύο, η οξεία και η χρόνια οσφυαλγία. Ειδικότερα, η οξεία οσφυαλγία χαρακτηρίζεται ως πόνος στη μέση που διαρκεί λίγες μέρες ή κάποιες εβδομάδες. Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, ίσως τα συμπτώματα χρειαστούν κάποιους μήνες προκειμένου να υποχωρήσουν.

Η χρόνια οσφυαλγία είναι ο πόνος στο χαμηλό σημείο της μέσης (όσφυ) που δεν υποχωρεί μετά το πέρας κάποιου χρονικού διαστήματος. Μπορεί να προκληθεί και από την οξεία οσφυαλγία, αφού το 20% των ανθρώπων που την εκδηλώνουν, πριν είχαν εκδηλώσει περιστατικό οξείας οσφυαλγίας.

Τι προκαλεί οσφυαλγία;

Τα αίτια που προκαλούν την οσφυαλγία είναι πολλά και άλλα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής ή με διάφορες παθήσεις. Πιο συγκεκριμένα, κάποια από τα αίτια που προκαλούν πόνο στη μέση αναφέρονται παρακάτω:

• Παχυσαρκία
• Καθιστική ζωή
• Θλάση μυών/τενόντων
• Απότομο σήκωμα βάρους
• Κατάγματα στην σπονδυλική στήλη
• Σκελετικές ανωμαλίες (σκολίωση- κύφωση- λόρδωση)
• Οστεοαρθρίτιδα
• Σπονδυλώσεις
• Στένωση σπονδυλικής στήλης
• Κήλες σπονδυλικής στήλης
• Σπονδυλολίσθηση
• Πέτρες στα νεφρά
• Ανισοσκελία

Οσφυαλγία-Συμπτώματα

Η οσφυαλγία είναι η ίδια ένα  σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί εξαιτίας αρκετών παραγόντων, όπως προαναφέρθηκε. Όμως, μπορεί να συνοδεύεται από μια σειρά συμπτωμάτων. Πολύ συχνά συνοδεύεται από ισχιαλγία, δηλαδή την πίεση του ισχιακού νεύρου. Ο πόνος που υπάρχει στη μέση μπορεί να αντανακλά και στο πόδι. Εκτός από πόνο στο ένα ή και στα δύο άκρα, ο ασθενής μπορεί να νιώθει τσιμπήματα ή μουδιάσματα στο κάτω άκρο.

Επίσης, ο ασθενής κατά τη διάρκεια της οσφυαλγίας εκτός από τον έντονο πόνο στη μέση  μπορεί να νιώσει:

• Μούδιασμα στην σπονδυλική στήλη
• Αίσθημα ηλεκτρισμού
• Μυϊκή αδυναμία στα κάτω άκρα
• Μυρμηγκιάσματα

Διάγνωση

Μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων της, ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν έμπειρο ορθοπαιδικό, για να δεχθεί κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με την αντιμετώπιση του πόνου. Ο θεράπων ορθοπαιδικός μετά από τη λήψη του λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς θα προχωρήσει στην κλινική εξέτασή του. Για περαιτέρω διερεύνηση του ζητήματος, ο ορθοπαιδικός πιθανόν να ζητήσει κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις όπως απλή ακτινογραφία, αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η οσφυαλγία;

Σημαντικό ρόλο στη ριζική αντιμετώπιση της οσφυαλγίας παίζει η έγκαιρη και η σωστή διάγνωσή της. Η οσφυαλγία αντιμετωπίζεται κυρίως συντηρητικά. Η συντηρητική θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις αποδίδει και δεν απαιτείται χειρουργική θεραπεία.

Συνήθως με ξεκούραση της περιοχής και τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής τα συμπτώματα μετά από μερικές μέρες υποχωρούν πλήρως. Η φαρμακευτική αγωγή αποτελείται από  μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παρακεταμόλη. Σε εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις ίσως χρειαστεί η χορήγηση κορτιζόνης ενέσιμα. Όλα τα παραπάνω μπορούν να λειτουργήσουν συνδυαστικά με φυσικοθεραπεία για αμεσότερα αποτελέσματα. Τέλος, σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι σε περιπτώσεις οξείας οσφυαλγίας δεν θα πρέπει να εφαρμόζονται ζεστά επιθέματα(έμπλαστρα) στην περιοχή.

Όταν τα συμπτώματα με τη συντηρητική θεραπεία δεν υποχωρούν, και κυρίως σε περιστατικά χρόνιας οσφυαλγίας απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Οι χειρουργικές επεμβάσεις πλέον είναι μη επεμβατικές ή ελάχιστα επεμβατικές κάτι που δίνει τη δυνατότητα στους ασθενείς να επιστρέφουν άμεσα στην καθημερινότητά τους.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός και Τραυματιολόγος Ελευθέριος Ζαμπάκος είναι εξαιρετικά έμπειρος και στόχος του είναι να εκπαιδεύεται και να εστιάζει στις νέες ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές για την αντιμετώπιση των ορθοπαιδικών ζητημάτων. Ο ιατρός είναι ο πλέον κατάλληλος για να σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση και να σας προτείνει την κατάλληλη θεραπεία. Επικοινωνήστε με τον ιατρό για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση σχετικά με την οσφυαλγία.

Ο αντίχειρας είναι το πιο σημαντικό δάκτυλο του χεριού μας, αφού είναι το μοναδικό από τα δάκτυλά μας που μπορεί να μετακινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε γενικές γραμμές, τα δάκτυλά μας καταπονούνται καθημερινά, και έτσι δεν είναι σπάνιο να πονούν. Όμως, ο πόνος στον αντίχειρα είναι ένα σύμπτωμα το οποίο μπορεί να υποδηλώνει μια από τις δύο παρακάτω παθήσεις: εκτινασσόμενο δάκτυλο και αρθρίτιδα αντίχειρα.

Πόνος στον αντίχειρα & Εκτινασσόμενος Δάκτυλος

Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος σχετίζονται με τη δυσλειτουργία και τον πόνο κατά την προσπάθεια κίνησης ενός δακτύλου. Σε περιπτώσεις που ο αντίχειρας πάσχει από αυτή την πάθηση πονάει και κατά την προσπάθεια κίνησής του, ο καμπτήριος μυς βρίσκει αντίσταση με αποτέλεσμα να εκτινάσσεται το δάκτυλο.

Η συγκεκριμένη πάθηση μπορεί να προσβάλει τον καθένα αλλά πιο επιρρεπείς είναι το γυναικείο φύλο και τα άτομα που ασκούν χειρωνακτικά επαγγέλματα. Επίσης, συχνά εμφανίζουν την πάθηση του εκτινασσόμενου δακτύλου ασθενείς με διαβήτη ή ρευματοειδή αρθρίτιδα. Εκτός από τον  έντονο πόνο στον αντίχειρα και τη δυσκολία κάμψης του, εμφανίζεται και ευαισθησία στην περιοχή κατά το άγγιγμα. Σπανιότερα ενδέχεται να εμφανιστεί και κάποιος επώδυνος όζος στην περιοχή.

Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά αλλά και χειρουργικά. Η συντηρητική θεραπεία σχετίζεται με ξεκούραση του αντίχειρα και χορήγηση αντιφλεγμονωδών. Αν δεν αποδώσει η συντηρητική αντιμετώπιση, ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία. Η επέμβαση για την αποκατάσταση του αντίχειρα γίνεται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει σπίτι του την ίδια μέρα.

Πόνος στον αντίχειρα & Αρθρίτιδα αντίχειρα

Η αρθρίτιδα αντίχειρα είναι μια πάθηση, η οποία αφορά κυρίως γυναίκες 50-60 ετών. Η συνεχής καταπόνηση του αντίχειρα και ο λανθασμένος τρόπος χρήσης του οδηγεί με την πάροδο των χρόνων σε εκφύλιση των συνδέσμων της περιοχής και τη σταδιακή φθορά της άρθρωσης. Εκτός από την ηλικία σημαντικό ρόλο παίζει και η καταπόνηση του αντίχειρα, π.χ. παρελθοντικά κατάγματα.

Ο πόνος του αντίχειρα είναι το βασικό σύμπτωμα της πάθησης αυτής και εμφανίζεται στη βάση του αντίχειρα κατά την εκτέλεση κάποιων συγκεκριμένων κινήσεων, όπως για παράδειγμα το πιάσιμο ενός αντικειμένου με τον αντίχειρα ή το τσίμπημα. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι:

• Πρήξιμο και ευαισθησία στη βάση του αντίχειρα
• Ακαμψία αντίχειρα
• Μειωμένο εύρος κίνησης του αντίχειρα
• Αίσθημα κριγμού(κρακ) κατά την κίνηση του δακτύλου

Θεραπεία αρθρίτιδας αντίχειρα

Ένας εξειδικευμένος ορθοπαιδικός μπορεί να οδηγηθεί στη διάγνωση της πάθησης μετά τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς και την κλινική εξέτασή του. Επίσης, ίσως είναι αναγκαίος και κάποιος ακτινολογικός έλεγχος. Η θεραπεία του πόνου που προκαλείται στον αντίχειρα εξαιτίας της αρθρίτιδας αντίχειρα είναι κυρίως συντηρητική. Συστήνονται τα παρακάτω:

• Χρήση μικρών ναρθήκων για την ακινητοποίηση του αντίχειρα
• Ενδυνάμωση αντίχειρα με φυσικοθεραπεία
• Χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
• Τοπική έγχυση κορτιζόνης
• Έγχυση αιμοπεταλίων (PRP)

Αν και εφόσον ο πόνος δεν υποχωρεί με τους παραπάνω τρόπους, ίσως ο θεράπων ιατρός σας προτείνει τη χειρουργική αντιμετώπιση, για να απαλλαγείτε πλήρως από τα συμπτώματά της. H επέμβαση πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία, η άρθρωση καθαρίζει από την αρθρίτιδα και σταθεροποιείται με κάποιον τένοντα.

Σε περίπτωση που αντιμετωπίζεται πόνο στον αντίχειρα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν έμπειρο Ορθοπαιδικό που θα σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση σχετικά με την αιτία πρόκλησης του πόνου. Ο έμπειρος Ορθοπαιδικός- Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο κατάλληλο της πάθησης που αντιμετωπίζετε. Η μεγάλη εμπειρία του σε ορθοπαιδικά περιστατικά τον καθιστά πλέον κατάλληλο για την αντιμετώπισή τους. Επικοινωνήστε τώρα με τον ιατρό για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση σχετικά με τον πόνο στον αντίχειρα.

Η κήλη στη μέση τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Σημαντικό ρόλο παίζει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, όπου κυριαρχεί η καθιστική ζωή και η απουσία άσκησης.

Tι είναι η κήλη στη μέση;

Η κήλη στη μέση είναι μια από τις συχνότερες  παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Στην επιστημονική βιβλιογραφία αναφέρεται ως κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή απλώς δισκοκήλη.

Πώς προκαλείται;

Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους, οι οποίοι απαρτίζουν τη σπονδυλική μας στήλη και απορροφούν τους κραδασμούς που υφίσταται καθημερινά. Είναι σαν μαλακά μαξιλαράκια που εκτός από την απορρόφηση των κραδασμών βοηθούν και στη διευκόλυνση των κινήσεων, εξασφαλίζοντας στο σώμα ευλυγισία.

Με το πέρασμα του χρόνου ή με την ακραία καταπόνηση της μέσης ένα μέρος του μεσοσπονδύλιου δίσκου προβάλει μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα. Επομένως, η κήλη στη μέση είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα εκφύλισης των μεσοσπονδύλιων δίσκων.

Παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση κήλης στη μέση

Μερικοί παράγοντες έχει παρατηρηθεί ότι καταπονούν αρκετά τη σπονδυλική στήλη και έχουν ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση κήλης στη μέση. Πιο συγκεκριμένα, εκτός από την καθιστική ζωή και την έλλειψη άσκησης, σημαντικό ρόλο παίζουν τα παρακάτω:

• Σωματικό βάρος: Το αυξημένο σωματικό βάρος συμβάλλει στην καταπόνηση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και ειδικότερα σε αυτούς που βρίσκονται στην κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής μας στήλης, στην οσφυϊκή.
• Κληρονομικότητα: Έχει διατυπωθεί από κάποιους επιστήμονες ότι κάποια άτομα είναι πιο επιρρεπή στην πάθηση λόγω κληρονομικών παραγόντων.
• Επαγγέλματα: Όσοι κάνουν επαγγέλματα που διακρίνονται από έντονη σωματική καταπόνηση, είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα στη σπονδυλική στήλη.

Κήλη στη μέση & Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα τα οποία υποδηλώνουν την ύπαρξη κήλης στη μέση είναι συνοπτικά τα παρακάτω:

• Πόνος στη μέση(οσφυαλγία) ή/και το πόδι (ισχιαλγία)
• Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα
• Μυϊκή αδυναμία στα άκρα
• Αδυναμία ραχιαίας κάμψης να σταθούμε στις φτέρνες ή στις μύτες των ποδιών

Διάγνωση

Συνήθως μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα από έναν έμπειρο ορθοπαιδικό με την κλινική εξέταση και τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς. Ίσως ο θεράπων ιατρός να ζητήσει και κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις αναλόγως του περιστατικού, για να εντοπιστούν με ακρίβεια τα νεύρα που επηρεάζει η κήλη. Οι απεικονιστικές εξετάσεις που ζητώνται συνήθως είναι αξονική ή μαγνητική τομογραφία και ηλεκτρομυογράφημα.

Κήλη στη μέση: Θεραπεία

Συντηρητική αντιμετώπιση

Η κήλη στη μέση μετά από τη διάγνωσή της αντιμετωπίζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων συντηρητικά. Πιο συγκεκριμένα, συστήνεται ξεκούραση δύο-τριών ημερών και αποφόρτιση της σπονδυλικής στήλης(π.χ. αποφυγή σηκώματος βάρους και σκυψίματος, αποφυγή πολύωρης οδήγησης κ.ά.). Σχετικά με την ξεκούραση, είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι η υπερβολική ακινησία, ίσως επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Για την άμεση ανακούφιση από τον πόνο η θερμοθεραπεία είναι ιδανική καθώς χαλαρώνει τους μύες που είναι σε σπασμό. Συνδυαστικά με τα παραπάνω ίσως χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και μυοχαλαρωτικά.

Επίσης, ιδανική δραστηριότητα για την κήλη στη μέση αποτελεί το περπάτημα, όσο αυτό είναι ανεκτό. Το περπάτημα διεγείρει τη ροή του αίματος στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης και συμβάλλει στην καλύτερη ενυδάτωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Άλλες δραστηριότητες εξίσου αποδοτικές είναι η ποδηλασία και η κολύμβηση. Επιπροσθέτως, στη συντηρητική αντιμετώπιση μπορεί να προταθεί και η φυσικοθεραπεία.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η συντηρητική αντιμετώπιση συνήθως αποφέρει καρπούς. Αν όμως ο ασθενής δεν ανακουφίζεται από τα συμπτώματα, η ιδανική θεραπεία είναι η χειρουργική μέσω της οσφυϊκής μικροδισκεκτομής. Επιπροσθέτως, ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση είναι οι περιπτώσεις που τα συμπτώματα επιδεινώνονται  σε μεγάλο βαθμό ή επανέρχονται δυο τρεις φορές τον χρόνο. Τέλος, επείγουσα κατάσταση αποτελούν οι περιπτώσεις που έχει προκληθεί δυσλειτουργία του εντέρου ή της ουροδόχου κύστεως. Το λεγόμενο σύνδρομο ιππουρίδας.

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την κήλη στη μέση επικοινωνήστε με τον έμπειρο Ορθοπαιδικό Ελευθέριο Ι.Ζαμπάκο. Η μεγάλη εμπειρία του ιατρού σε συνδυασμό με τις σύγχρονες μεθόδους που επιλέγει για την ανακούφιση των ασθενών του εγγυώνται την καταλληλότερη και εξατομικευμένη θεραπεία.

Aρθροπλαστική ισχίου: Τι είναι;

Η αρθροπλαστική ισχίου είναι μια χειρουργική επέμβαση, η οποία αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της Ορθοπαιδικής, καθώς επιτρέπει την αντικατάσταση της φθαρμένης άρθρωσης του γοφού με (συνήθως) μεταλλικές ή κεραμικές επιφάνειες χαμηλής τριβής.

Τα εμφυτεύματα κατά κύριο λόγο είναι μεταλλικές ή πορσελάνινες μπάλες αρθρούμενες με πλαστικές κοιλότητες. Η εξέλιξη της τεχνολογίας συμβάλλει στη δημιουργία όλο και πιο ισχυρών επιφανειών. Ο χρόνος ζωής των εμφυτευμάτων εξαρτάται από την ακρίβεια της τοποθέτησης την ηλικία, το βάρος και τις δραστηριότητες του ατόμου.

Σε ποιες περιπτώσεις προτείνεται η αρθροπλαστική ισχίου;

Η συγκεκριμένη επέμβαση προτείνεται σε περιπτώσεις που ισχύει κάτι από τα παρακάτω:

1. Ύπαρξη ενοχλητικών πόνων στο ισχίο ακόμα και κατά την ανάπαυση
2. Περιπτώσεις αρθρίτιδας που συνοδεύονται με πόνο στο ισχίο και δυσκολεύει καθημερινές δραστηριότητες, όπως βάδισμα κ.ά.
3. Έντονη δυσκαμψία του ασθενούς
4. Πόνος παρά τη λήψη φαρμάκων ή τη φυσικοθεραπεία

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα  της αρθροπλαστικής ισχίου;

Η σύγχρονη αυτή χειρουργική θεραπεία έχει πολλά πλεονεκτήματα και έχει βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών. Πιο συγκεκριμένα, οι ασθενείς:

• Παύουν να πονούν ή ο πόνος τους έχει μειωθεί κατά πολύ
• Επιστρέφουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες
• Μπορούν να συμμετάσχουν σε αθλήματα χαμηλής έντασης
• Αποκτούν πάλι μια πλήρως λειτουργική άρθρωση

Αρθροπλαστική ισχίου: Προφυλάξεις μετά την επέμβαση

Μετά την επέμβαση αρθροπλαστικής ισχίου, ο ασθενής οφείλει να λάβει κάποιες προφυλάξεις για την πλήρη αποκατάσταση του ισχίου του. Αναφέρονται ενδεικτικά κάποιες:

• Ο ασθενής μπορεί να περπατήσει με ασφάλεια δύο με τρεις ημέρες μετά την επέμβαση.
• Αρχικά, το βάδισμα καλό είναι να γίνεται με βακτήρια ή περιπατητήρα τύπου «π».
• Ο ασθενής πρέπει να λάβει αγωγή για την αποφυγή τυχόν θρομβώσεων.
• Ο ασθενής καλό θα ήταν να μην συμμετέχει σε βίαια αθλήματα.
• Η επιστροφή στην εργασία ορίζεται σε ένα διάστημα τεσσάρων έως έξι εβδομάδων, εκτός αν η εργασία του ασθενούς είναι χειρωνακτική. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος επιστροφής αυξάνεται.

Γιατί να επιλέξω την αρθροπλαστική ισχίου AMIS από την κλασική αρθροπλαστική ισχίου;

Η σύγχρονη αρθροπλαστική ισχίου με την τεχνική AMIS διαφέρει αρκετά από την κλασική αρθροπλαστική ισχίου.

Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι στην αρθροπλαστική ισχίου AMIS  Η προσέγγιση του ισχίου γίνεται μέσα από μια μικρή τομή. Δεν χρειάζεται να κόψουμε ή να τραυματίσουμε κάποιο μυ της περιοχής. Απλά τους απωθούμε μέχρι να φτάσουμε στο οστό της άρθρωσης του ισχίου.

Επίσης, η μικρή τομή συνεπάγεται δύο πράγματα: λιγότερη απώλεια αίματος και γρηγορότερη αποκατάσταση.

Η επέμβαση διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες και η νοσηλεία του ασθενούς στο νοσοκομείο δεν ξεπερνά τις τρεις μέρες. Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πολύ γρήγορα στις προηγούμενες δραστηριότητές του.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος, με πιστοποιημένη εξειδίκευση στην αρθροπλαστική ισχίου με A.M.I.S, θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημά σας με ασφάλεια.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνηση σχετικά με την αρθροπλαστική ισχίου με A.M.I.S.