Ποια είναι τα αίτια πρόκλησής του;

Ο βασικός μηχανισμός κάκωσης του κατάγματος ωλεκράνου είναι η πτώση του ασθενούς πάνω στον αγκώνα. Το κάταγμα ενδέχεται να συμβεί είτε ο αγκώνας είναι τεντωμένος είτε λυγισμένος. Στην περίπτωση όπου η πτώση πραγματοποιείται πάνω σε τεντωμένο χέρι, το κάταγμα προκαλείται από την απότομη σύσπαση του τετρακεφάλου μυός.  Επίσης, ένα άμεσο χτύπημα στην περιοχή του αγκώνα με βαρύ αντικείμενο μπορεί να προκαλέσει κάταγμα.

 

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται το κάταγμα ωλεκράνου;

Τη στιγμή του τραυματισμού ο ασθενής αισθάνεται έναν ξαφνικό και έντονο πόνο στην περιοχή του αγκώνα. Ο πόνος αυτός συνοδεύεται από αδυναμία κίνησης του αγκώνα και από άλλα συμπτώματα όπως:

• Έντονο οίδημα στην περιοχή του αγκώνα.
• Εκδήλωση ευαισθησίας κατά το άγγιγμα.
• Εκδήλωση πόνου κατά την απόπειρα περιστροφής του αντιβραχίου.
• Εκχυμώσεις.

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση του κατάγματος ωλεκράνου πραγματοποιείται με τη λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού, την κλινική εξέταση του ασθενούς και τη διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων.

Κατά την κλινική εξέταση ελέγχεται όλο το εύρος κίνησης του τραυματισμένου άκρου, καθώς ενδέχεται να συνυπάρχουν και άλλοι τραυματισμοί. Τέλος, μέσω μιας απλής ακτινογραφίας μπορεί να επιβεβαιωθεί η αρχική διάγνωση. Σε σοβαρότερα περιστατικά, τα οποία αντιμετωπίζονται αποκλειστικά χειρουργικά, συνιστάται αξονική τομογραφία στα πλαίσια του προεγχειρητικού ελέγχου.

 

Πώς αντιμετωπίζεται ένα κάταγμα ωλεκράνου;

Η αντιμετώπιση  των καταγμάτων ωλεκράνου εξαρτάται από τη σοβαρότητά τους, εάν είναι παρεκτοπισμένα ή απαρεκτόπιστα και από το εάν υπάρχουν συνοδές κακώσεις. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψιν τα χαρακτηριστικά του κατάγματος η θεραπεία ενδέχεται να είναι συντηρητική ή χειρουργική.

Τα απαρεκτόπιστα κατάγματα ωλεκράνου αντιμετωπίζονται συντηρητικά με ακινητοποίηση του αγκώνα με γύψο τουλάχιστον για τέσσερις εβδομάδες. Απαγορεύεται η άρση βαριών αντικειμένων και με τη βοήθεια φυσικοθεραπευτή ο ασθενής θα πρέπει να προχωρήσει σε πρώιμη κινητοποίηση του άκρου.  Όμως, τα απαρεκτόπιστα κατάγματα ωλεκράνου είναι σπάνια, καθώς στην πλειονότητά τους είναι παρεκτοπισμένα.

Τα παρεκτοπισμένα κατάγματα αντιμετωπίζονται χειρουργικά με ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση. Οι χειρουργικές μέθοδοι μέσω των οποίων μπορεί να επιτευχθεί η αποκατάσταση του εκάστοτε κατάγματος είναι οι κάτωθι:

• Οστεοσύνθεση με ταινία ελκυσμού: εφαρμόζεται σε εγκάρσια κατάγματα με τη χρήση δύο παράλληλων βελονών Kirschner σε συνδυασμό με σύρμα.
• Οστεοσύνθεση με πλάκα και κοχλίες: είναι κατάλληλη για συντριπτικά κατάγματα, για κατάγματα που συνοδεύονται από εξαρθρήματα και για λοξά κατάγματα.

 

Μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς μετά την αποκατάσταση ενός κατάγματος ωλεκράνου

Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση του κατάγματος, ο ασθενής υποβάλλεται σε ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας. Η κινητοποίηση του αγκώνα θα πρέπει να είναι άμεση προς αποφυγή της δυσκαμψίας που ενδέχεται να εκδηλωθεί από την παρατεταμένη ακινησία. Λόγω της θέσης του ωλεκράνου, ο ασθενής ενδέχεται  να αισθάνεται τα υλικά της οστεοσύνθεσης. Εάν το κάταγμα έχει πορωθεί, τότε η αφαίρεσή τους είναι εφικτή σε δεύτερο χρόνο.

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το κάταγμα ωλεκράνου, επικοινωνήστε με τον έμπειρο Ορθοπαιδικό Ελευθέριο Ι. Ζαμπάκο. Ο ιατρός διαθέτει μεγάλη εμπειρία και στην Τραυματολογία και διατελεί Διευθυντής Τμήματος Ορθοπεδικής Χειρουργικής & Τραυματιολογίας και Διευθυντής Τμήματος Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Κάτω Άκρων στην Ευρωκλινική Αθηνών.