Είδη διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας γόνατος

Η διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα ταξινομείται σε τέσσερα στάδια:

• Στάδιο Ι: Εμφανίζεται ως οστικό οίδημα στην πάσχουσα περιοχή, χωρίς σαφή διαχωρισμό του οστεοχόνδρινου τεμαχίου.
• Στάδιο ΙΙ: Διαπιστώνεται οστικό οίδημα σε συνδυασμό με μερική αποκόλληση της βλάβης από το υγιές υποχόνδριο οστό.
• Στάδιο ΙΙΙ: Παρατηρείται πλήρης διαχωρισμός του παθολογικού τεμαχίου, το οποίο ωστόσο παραμένει στη θέση του, χωρίς μετατόπιση.
• Στάδιο IV: Το αποσπασμένο οστεοχόνδρινο τεμάχιο έχει μετακινηθεί εντός της άρθρωσης, προκαλώντας μηχανικά συμπτώματα.

 

Ποια είναι τα αίτια πρόκλησής της;

Η αιτιολογία της διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως έως σήμερα. Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική πάθηση, με διάφορους μηχανισμούς να έχουν προταθεί ως πιθανοί εκλυτικοί παράγοντες.

Οι σύγχρονες θεωρίες συγκλίνουν στη συμβολή τόσο αγγειακών όσο και μηχανικών, γενετικών ή ορμονικών παραμέτρων. Οι παράγοντες αυτοί ενδέχεται να επηρεάζουν την αιμάτωση και την οστική ανάπτυξη κατά την αναπτυξιακή ηλικία.

Πιθανές αιτίες για την πρόκληση της διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας περιλαμβάνουν:

• Τοπική ισχαιμία, λόγω ιδιαιτεροτήτων στην αρχιτεκτονική του αγγειακού δικτύου της περιοχής.
• Επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί ή υπερφόρτιση. Αφορά ιδιαίτερα σε παιδιά και εφήβους με έντονη αθλητική δραστηριότητα.
• Κληρονομικότητα που υποδηλώνει τη συμβολή γενετικών παραγόντων.
• Ενδοκρινικές ή μεταβολικές διαταραχές. Οι διαταραχές αυτές ενδέχεται να επηρεάζουν τη φυσιολογική ανακατασκευή του οστού.
• Μη φυσιολογική οστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της ταχείας σκελετικής ωρίμανσης.
• Αναπτυξιακές διαταραχές ή συγγενείς ανωμαλίες της άρθρωσης που προκαλούν επιβάρυνση στην περιοχή.

Διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα γόνατος & Συμπτώματα

Η διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα του γόνατος εκδηλώνεται με προοδευτικά επιδεινούμενο άλγος. Ειδικότερα, ο πόνος επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια ή μετά από σωματική δραστηριότητα, ιδίως σε κινήσεις φόρτισης και κάμψης της άρθρωσης.

Συχνά παρατηρούνται επεισόδια οιδήματος και ενδοαρθρικής συλλογής υγρού. Τα συμπτώματα αυτά αντικατοπτρίζουν τη φλεγμονώδη αντίδραση της άρθρωσης.

Καθώς η πάθηση εξελίσσεται, σημειώνεται περιορισμός του εύρους κίνησης και δυσχέρεια στην πλήρη έκταση του γόνατος, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ασταθές ή ελεύθερο οστεοχόνδρινο τεμάχιο.

Η σταδιακή απώλεια της λειτουργικότητας μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κινητική απόδοση του ασθενούς, ειδικά σε άτομα με αυξημένες αθλητικές απαιτήσεις.

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η μαγνητική τομογραφία αποτελεί την απεικονιστική εξέταση εκλογής για τη διαγνωστική προσέγγιση της διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας. Η εξέταση προσφέρει υψηλής ευκρίνειας απεικόνιση των μαλακών μορίων και του υποχόνδριου οστού.

Μέσω αυτής, ο ορθοπαιδικός μπορεί να καθορίσει με ακρίβεια:

• το στάδιο της βλάβης.
• τη χωρική εντόπιση.
• το μέγεθος και τη σταθερότητα του οστεοχόνδρινου τεμαχίου.

Οι απλές ακτινογραφίες, αν και λιγότερο ευαίσθητες για πρώιμες ή μη σταθερές βλάβες, διατηρούν συμπληρωματικό ρόλο. Ειδικότερα, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατόν να αναδείξουν πιο καθαρά την παρουσία ελεύθερων ενδοαρθρικών σωμάτων.

 

Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα γόνατος & Θεραπεία

Η συντηρητική αντιμετώπιση αποτελεί τη θεραπεία πρώτης γραμμής, στα πρώιμα στάδια της διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νεαρούς ασθενείς.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει αυξημένη πιθανότητα αυτόματης επούλωσης της βλάβης μέσω φυσιολογικών επανορθωτικών μηχανισμών.

Η θεραπευτική στρατηγική περιλαμβάνει:

• διακοπή των αθλητικών δραστηριοτήτων.
• περιορισμό της φόρτισης της άρθρωσης.
• παρακολούθηση της πορείας της επούλωσης με κλινικές και απεικονιστικές επανεκτιμήσεις.

Εφόσον η συντηρητική θεραπεία δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ή σε περιπτώσεις όπου η βλάβη εμφανίζει σημεία αστάθειας ή εξέλιξης, καθίσταται αναγκαία η χειρουργική επέμβαση.

Ο στόχος της επέμβασης είναι να σταθεροποιήσει ή να αποκαταστήσει το παθολογικό τμήμα του χόνδρου και του υποκείμενου οστού. Αν το κατεστραμμένο κομμάτι δεν μπορεί να διατηρηθεί, ο χειρουργός μπορεί να προχωρήσει σε μεταμόσχευση υγιούς ιστού από άλλη περιοχή του σώματος, ώστε να επαναφέρει τη φυσιολογική επιφάνεια της άρθρωσης. Η επιλογή της μεθόδου γίνεται ανάλογα με την ηλικία, τη θέση και την έκταση της βλάβης, καθώς και τη γενική κατάσταση του ασθενούς.

Οι επεμβάσεις αυτές πραγματοποιούνται με ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές. Η επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες πραγματοποιείται συνήθως εντός 4 έως 6 μηνών. Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος αποκατάστασης σχετίζεται με την έκταση της βλάβης  και την πρόοδο της αποκατάστασης.

Εάν αντιμετωπίζετε οποιαδήποτε ορθοπαιδική πάθηση, επικοινωνήστε άμεσα με τον Ορθοπαιδικό Χειρουργό και Τραυματολόγο Ελευθέριο Ζαμπάκο. Κλείστε το ραντεβού σας για να λάβετε εξατομικευμένη διάγνωση και στη συνέχεια την κατάλληλη θεραπεία για το ορθοπαιδικό σας πρόβλημα.