Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πάθησης

Το πρόβλημα μπορεί να προκύψει είτε από ανατομικές παραλλαγές είτε από λειτουργικές δυσλειτουργίες της άρθρωσης. Ορισμένοι άνθρωποι παρουσιάζουν εκ γενετής μορφολογίες του ακρωμίου που στενεύουν τον υποακρωμιακό χώρο, όπως το ακρώμιο τύπου ΙΙΙ, το οποίο κάμπτεται προς τα κάτω. Σε άλλες περιπτώσεις, οι αλλοιώσεις είναι επίκτητες και συνδέονται με τη δημιουργία οστεοφύτων, αποτιτανώσεις ή πάχυνση συνδέσμων, οι οποίες αυξάνουν την τριβή. Επίσης, η ανεπαρκής σταθεροποίηση της ωμοπλάτης, η μυϊκή κόπωση και η κακή τεχνική σε αθλητικές κινήσεις μπορούν να επιβαρύνουν περαιτέρω την άρθρωση.

 

Κύρια συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται το σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου

Το σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου εκδηλώνεται συνήθως με προοδευτική έναρξη και χαρακτηριστικά συμπτώματα, τα οποία εντείνονται με την κίνηση και την πάροδο του χρόνου. Οι ασθενείς περιγράφουν πόνο στην ανύψωση του χεριού, ιδιαίτερα όταν η κίνηση υπερβαίνει τις 90 μοίρες, δυσκολία στον ύπνο, ιδίως όταν ξαπλώνουν στην πάσχουσα πλευρά, καθώς και αδυναμία στην εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων όπως το ντύσιμο ή η προσωπική υγιεινή. Επίσης, παρατηρείται:

• μειωμένο εύρος κίνησης
• αίσθηση εμπλοκής στην άρθρωση
• σε σοβαρότερα στάδια, μυϊκή ατροφία ή ένδειξη ρήξης του στροφικού πετάλου

 

Πώς τίθεται η διάγνωση του συνδρόμου;

Η αρχική διάγνωση τίθεται βάσει της κλινικής εξέτασης, κατά την οποία ο Ορθοπαιδικός πραγματοποιεί ειδικά λειτουργικά τεστ (όπως τα Neer και Hawkins-Kennedy) που αναπαράγουν τα συμπτώματα. Ακολουθεί απεικονιστικός έλεγχος, ο οποίος περιλαμβάνει:

• Ακτινογραφίες ώμου, για την αξιολόγηση της μορφολογίας του ακρωμίου και την αναζήτηση οστεοφύτων
• Υπερηχογράφημα, για τον εντοπισμό φλεγμονής ή ρήξεων στον τένοντα του υπερακανθίου
• Μαγνητική τομογραφία (MRI), για την πλήρη αποτύπωση της κατάστασης των μαλακών μορίων, του θυλάκου και της συνολικής άρθρωσης

Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση είναι απαραίτητη ώστε να καθοριστεί αν το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά ή αν απαιτείται χειρουργική παρέμβαση.

 

Σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου: Θεραπευτικές επιλογές για την αποκατάσταση

 

Η θεραπεία του συνδρόμου εξαρτάται από τη διάρκεια και ένταση των συμπτωμάτων, καθώς και από το αν συνυπάρχουν δομικές αλλοιώσεις. Αρχικά, προτιμάται η συντηρητική προσέγγιση, ενώ σε αποτυχία ή επιδείνωση εξετάζεται η χειρουργική λύση.

Συντηρητική θεραπεία

• Ανάπαυση και τροποποίηση δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τον ώμο
• Αντιφλεγμονώδη φάρμακα, από του στόματος ή τοπικά
• Συστηματικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με στόχο την ενδυνάμωση των σταθεροποιητών του ώμου
• Τοπικές ενέσεις κορτιζόνης, σε περιπτώσεις έντονου πόνου ή φλεγμονής

Σε αρκετούς ασθενείς, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση των συμπτωμάτων εντός λίγων εβδομάδων.

Χειρουργική αποκατάσταση
Σε περιπτώσεις όπου η φλεγμονή είναι χρόνια, υπάρχει ανατομική στένωση ή έχει συμβεί ρήξη, συστήνεται αρθροσκοπική αποσυμπίεση. Μέσω μικρών τομών, αφαιρούνται οστεόφυτα ή τμήματα του ακρωμίου που προκαλούν τριβή. Ταυτόχρονα, αποκαθίστανται οι κατεστραμμένοι τένοντες, αν κριθεί απαραίτητο. Η αποκατάσταση μετά την επέμβαση είναι σύντομη και ασφαλής, με επιστροφή στις δραστηριότητες σε 4-6 εβδομάδες.

Κάθε περιστατικό συνδρόμου πρόσκρουσης ώμου απαιτεί εξατομικευμένη αξιολόγηση και θεραπευτικό σχεδιασμό. Η συνεργασία με ειδικευμένο Ορθοπαιδικό Χειρουργό εξασφαλίζει ακριβή διάγνωση και εφαρμογή των κατάλληλων τεχνικών.

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Ελευθέριος Ζαμπάκος διαθέτει πολυετή εμπειρία και ειδίκευση στην αρθροσκοπική χειρουργική ώμου, προσφέροντας σύγχρονες λύσεις σε περιστατικά πρόσκρουσης, είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά, με στόχο την άμεση και ασφαλή επάνοδο του ασθενούς στην καθημερινότητα. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί του.